Ένα βαρύ φορτίο μοναξιάς, λόγια πολύ προσωπικά ενός χώρου κλειστού με θέα την κοινωνικότητα που πεθαίνει, τον κόσμο που αποξενώνει και για πολλοστή φορά, μέσα σε μια πολύχρονη διαδρομή, ανατρέπεται τρομακτικά.
Μια συζήτηση με τη ζωή στο κατώφλι, που μπορεί να διαρκέσει αιώνες. Αρκεί να προλάβουν να ειπωθούν εκείνα που πρέπει: οι αναμνήσεις, οι επιθυμίες, οι αποχαιρετισμοί, τα παράπονα και οι ευχές, οι συμβουλές, οι φόβοι…
Και προφανώς, όσο δε στερεύει η γραφή, παρά τις σκληρές ώρες που μοιάζει να εγκαταλείπεται από τη μούσα, δε στερεύει και η συζήτηση με τη ζωή.
Ποίηση υπαρξιακή, ένας λεκτικός σπαραγμός στις ατραπούς του διαδικτύου, από τον αγαπημένο μας συντοπίτη Γιώργο Λευθέρη.
Μια συζήτηση με τη ζωή στο κατώφλι, που μπορεί να διαρκέσει αιώνες. Αρκεί να προλάβουν να ειπωθούν εκείνα που πρέπει: οι αναμνήσεις, οι επιθυμίες, οι αποχαιρετισμοί, τα παράπονα και οι ευχές, οι συμβουλές, οι φόβοι…
Και προφανώς, όσο δε στερεύει η γραφή, παρά τις σκληρές ώρες που μοιάζει να εγκαταλείπεται από τη μούσα, δε στερεύει και η συζήτηση με τη ζωή.
Ποίηση υπαρξιακή, ένας λεκτικός σπαραγμός στις ατραπούς του διαδικτύου, από τον αγαπημένο μας συντοπίτη Γιώργο Λευθέρη.
(Μια πρόταση από την Κατερίνα Μαριάτου)
